Duvarlara taştım, kelimeleri çoraplara doldurup çekmecenin en ücra köşesine fırlattım, kağıtlarla bakıştım, kalemleri okşayıp sevdim ama yine de yazmadım....
Şimdi pencereye yaklaştım. Bakmak, nefes almak gibi sarhoşluğuyla yaşatan bir hal...
İçinde yaşadığım oda her santimetresinden kelime bombardımanına tuttu beni. Can havliyle masaya koştum. Başımı ne zaman kaldırsam kelimelerle gülüştüm. Bazılarını pencereden fırlattım, özgür oldular...
"Bismihi Subhanehu" diyerek bu blogu açıyorum...
